Początki kariery

Na początku sportowej kariery Adam uprawiał kombinację norweską czyli połączenie skoków z biegiem na nartach. Jednak jego wujek Jan Szturc namówił go by na stałe zajął się skokami, ponieważ to właśnie do tej dyscypliny ma większe predyspozycje. W pucharze świata Adam Małysz zadebiutował 9 grudnia 1994.r w Planicy, jego występ zakończył się już na kwalifikacjach. Pierwszy występ w konkursie głównym Adam zaliczył 4 stycznia 1995.r na słynnej skoczni Bergisel w Innsbrucku, gdzie zajął 17 miejsce, tym samym zdobył swoje pierwsze punkty w zawodach najwyższej rangi. Pierwszy sukces w pucharze świata Małysz odniósł 17 marca 1996.r w Oslo, kiedy to wygrał pierwszy w karierze konkurs pucharu świata.

Największe sukcesy, które odniósł Adam Małysz

Po zwycięstwie w Oslo w następnych sezonach „Orzeł z Wisły” prezentował formę daleką od optymalnej, zajmował dalekie miejsca w klasyfikacji konkursów. Przeżywał bardzo trudne chwile i był bliski podjęcia decyzji o zakończeniu kariery i rozpoczęciu pracy w wyuczonym zawodzie dekarza. Jednak nowy trener polskich skoczków Apoloniusz Tajner i Jan Szturc namówili Adama by dał sobie jeszcze jedną szansę.

Przełamanie nastąpiło w sezonie 2000/2001. Adam Małysz zaczął sezon od wygrania kwalifikacji w Kuopio, jednak po nich został zdyskwalifikowany za zbyt długie narty. Dwa kolejne konkursy to miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Prawdziwy wybuch formy nastąpił kilka tygodni później podczas 49 turnieju czterech skoczni. Małysz w poszczególnych konkursach zajmował odpowiednio 4,3 i dwa razy pierwsze miejsce, co dało mu zwycięstwo z ogromną, najwyższą w historii przewagą w legendarnym turnieju. W Polsce po tym sukcesie nastąpiła wielka fala popularności Adama zwana „Małyszomanią”. Polak w dalszej części sezonu prezentował się równie znakomicie wygrywając w całym sezonie aż 11 konkursów. W opisywanym sezonie odbyły się mistrzostwa świata w Lahti. Adam Małysz nie zawiódł i wywalczył na nich złoty i srebrny medal. Sezon ”Orzeł z Wisły” zakończył z kryształową kulą za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej pucharu świata. Kolejny sezon to ponowna dominacja znakomitego polskiego skoczka, seryjnie wygrywał kolejne konkursy. Na głównej imprezie sezonu czyli Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City Małysz wywalczył brąz i srebro, co nad Wisłą przyjęto z dużym niedosytem, co tylko świadczyło o oczekiwaniach jakie były skierowane w stosunku do Polaka. Sezon ponownie zakończył się zdobyciem przez niego kryształowej kuli. Kolejny sezon to bardzo dobry początek okraszony kolejnymi zwycięstwami. Jednak w kolejnych konkursach nadszedł kryzys. Małysz, co prawda często plasował się w czołówce, ale wszyscy liczyli na więcej. Krótko przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme, skoczek z Wisły udał się na spokojny trening na skocznie w Ramsau. Efekty treningu były zdumiewające, Polak w wielkim stylu wywalczył 2 złote medale i znów pokazał jak wielkim jest skoczkiem. Sezon 2002/2003 zakończył się wywalczeniem przez Polaka już trzeciej z rzędu kryształowej kuli.

Skoki Adama Małysza w Val di Fiemme

Adam Małysz

Na kolejne sukcesy trzeba było poczekać do 2007 roku, ponieważ następne sezony były zdecydowanie gorsze od poprzednich. w sezonie 2006/20007 Adam Małysz pod okiem nowego trenera Hannu Lepistoe ponowie odbudował formę i znów brylował na skoczniach świata. Wygrywał kolejne konkursy, a na mistrzostwach świata wywalczył już czwarty w karierze tytuł mistrza globu. Sezon zakończył zdobyciem czwartej w karierze kryształowej kuli. Kolejne sezony to solidne, ale nierewelacyjne występy Polaka. Jednak zdołał odnieść kolejne sukcesy, na IO w Vancouver zdobył 2 srebrne medale, a rok później wywalczył brązowy medal mistrzostw świata w Oslo. Ostatnie zwycięstwo w pucharze świata odniósł 21 stycznia 2011 roku w Zakopanem.

Ostatnie zwycięstwo w pucharze świata

3 marca 2011 roku Adam Małysz podczas telewizyjnego wywiadu po konkursie na dużej skoczni w Oslo ogłosił zakończenie sportowej kariery. Łączny dorobek Polaka to 4 tytuły mistrza świata oraz srebro i brąz, 4 kryształowe kule, 3 srebrne i 1 brązowy medal igrzysk olimpijskich  oraz 39 zwycięstw w zawodach pucharu świata.